فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این دیار به نویسندگانی روی می آوردند که فکر می کردند حق بهره مندی از این واژه را دارند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
بالابلند آشوه غر نقش باز من
داستان کوتاه
دیدی دلا که اختر پیری و زهد و علم
او با من چه کرد؟
من از از دست دادن ایمان می ترسم
محراب عبروي تو حوزر نام من
گفتم به دلق زرق ببوشم نشان شقه
گماز بود اشک و ایان کرد راز من
او دوست نیست و رقبا را به یاد نمی آورد
زيكرش به خير ساجي مسكين نواز من
یا رب كي ان سبا بوزد كز نسيم آن
گردی شماره کرمش کارساز من
نکشی بر اب‌میزنم از کریں هالیا
تا کی شود قرین حقیقة مجاس من
من برای زنان گریه می کنم
تا با تو سنگ دل که کند سوز و ساز من
برایهید چو برای ناماز آن کارى نیمرود
هم مستی شابانا و راز و نیاز من
حافیز ز گریه سوک بگو حالش‌ای سبا
با شاه دوست برور دشنم غاداز من
شرح واژه نامه: بالا بلند: ديلبر بلندقامت/ ماشوقه باز: شاهد باز و زيبابرست
تفسیر عرفانی:
ماشوق بلندبالای من داستان زهد قدیسی و کوتائ را را تورنت. معنای این شعر این است که عاشقان واقعی راه را گم کرده اند و همیشه عاشقند. در واقع از ملاقات دوستان خوشحال می شوند اما به دلیل پیچ و خم های عشق در اضطراب و اندوه به سر می برند و کمک دوست را می خواهند تا راهگشای طرح باشد و مسیر عشق را هموار کند. آنها را
تفسیر شعر:
زیبایی ظاهری خود را با زیبایی درونی خود مقایسه کنید. قدر تو دو کندان شود. همه زیبایی ها از نعمت های خداست که باید قدرش را دانست.
