ژایر بولسونارو چگونه یک پیراهن زرد برزیل را تقسیم می کند

CNN
–

پیراهن زرد روشن برزیل نمادی است که کشور را از طریق عشق به فوتبال و غرور ملی متحد می کند، اما طی دو سال گذشته این پیراهن توسط طرفداران جناح راست ژایر بولسونارو که آن را در تظاهرات و تجمعات برای نشان دادن وفاداری سیاسی خود به تن می کنند، به کار گرفته اند. رئیس جمهور برزیل جنجال به پا کرده است.

آن پیراهن زرد معروف در جام جهانی 1970 در تخیل تماشاگران جهانی سوخت. پیراهن زرد با الهام از عملکردهای جذاب پله – او پیراهن شماره 10 را پوشید – نشان دهنده موفقیت برزیل در زمین بوده و تصویر مثبتی را در سراسر جهان در پنج دهه گذشته ایجاد کرده است.

آن تیم ملی در سال 1970 نیز درگیر سیاست شد، به ویژه قبل از جام جهانی مکزیک، زمانی که ژنرال مدیچی، رئیس جمهور کشوری تحت دیکتاتوری نظامی، نقش کلیدی در برکناری مربی – ژائو سالدانها – ایفا کرد که سرپرستی کاملی را بر عهده داشت. کمپین احراز صلاحیت

به سرعت به سال 2020 می رسیم و منتقدان بولسونارو می گویند که پیراهن زرد نمادین اکنون به دلیل ارتباط نزدیک آن با رئیس جمهور برزیل آلوده شده است.

والتر کاساگرانده، فوتبالیست سابق تیم ملی برزیل و باشگاه کورینتیانس سائوپائولو، احساس گلزنی را در حالی که پیراهن زرد را در اولین بازی خود با “سلسائو” در سال 1985 به تن داشت، به یاد می آورد.

کاساگرانده به سی ان ان اسپورت گفت: “این یک چیز جادویی بود، مانند یک شیء مسحور شده که احساسات زیادی به من می داد.”

احساسات کاساگراند در سمت چپ شکاف سیاسی قرار دارد که حامیان و مخالفان بولسونارو را از هم جدا می‌کند، و او احساس می‌کند موردی که دوست دارد به اشتباه معرفی می‌شود.

حالا من فکر می‌کنم پیراهن زرد برزیل توسط جناح راست ربوده و تصاحب شده است، بنابراین نمی‌توانیم از آن استفاده کنیم.»

کاساگرانده گفت که برای او قدرت پیراهن زرد این بود که نشان دهنده دموکراسی و آزادی بود.

او گفت: «برزیل در حال حاضر به طرز وحشتناکی در برابر جهان ظاهر می شود. این اولین بار در زندگی ام است که می بینم از پیراهن زرد علیه دموکراسی و آزادی استفاده می شود.

بخوانید: 50 سال بعد، تیم قهرمان جام جهانی 1970 بهترین تیم برزیل است

به همان اندازه که چپ در انتقاد از بولسونارو سریع است، حامیان او در مقابله با مشت کوتاه نمی آیند.

کاسمو الکساندر، مبارز برزیلی که چندین عنوان جهانی برای موی تای و کیک بوکسینگ دارد، معتقد است که چپ ها بسیاری از مسائل خود را با بولسونارو درهم می آمیزند و از پیراهن به عنوان راهی دیگر برای ابراز نارضایتی استفاده می کنند.

الکساندر به عنوان یک حامی بولسونارو، اتهامات مربوط به دستکاری نمادهای پیراهن را رد می کند و می گوید دلیل پوشیدن پیراهن زرد برای هواداران ساده است: همه در برزیل یک تی شرت زرد دارند.

او اشاره می کند که هواداران همیشه پیراهن تیم برزیل را به طور خاص نمی پوشند و تجمعات پر از افرادی است که انواع تی شرت های زرد به تن دارند.

الکساندر می گوید که بین شهرت ورزشی پیراهن و انجمن ها از آنچه که از نظر سیاسی نشان می دهد، جدایی وجود دارد.

او گفت: «در سرتاسر جهان همه درباره تیم فوتبال برزیل می‌دانند، بنابراین حتی اگر من به دعوا بروم و پیراهن زرد تیم فوتبال را بپوشم، همه می‌دانند که این تیم برزیل است. “بنابراین این در مورد سیاست نیست – فقط این است که جهان در مورد فوتبال در برزیل می داند.”

شاید برای بعضی ها راحت تر از دیگران باشد که فوتبال و سیاست را در کشوری که فوتبال خداست، منزوی کنند.

Josemar de Rezende Jr. یک هوادار فوتبال است که قبل از انتخابات یک گروه داوطلبانه بولسونارو را در شهر خود تأسیس کرد. او گفت که به شهرت جهانی تیم برزیل به خاطر قهرمانی افتخار می کند و پیراهن زرد برای او “به معنای عشق به کشور، رهبری، موفقیت و غرور است.”

خواندن: رمز و راز فینال جام جهانی 1998

با این وجود، موضوع پیراهن زردها آنقدر تفرقه‌انگیز شده است که کمپین برزیل برای بازی با پیراهن سفید در جریان است.

ژائو کارلوس آسومپسائو، روزنامه‌نگار، فیلم‌ساز برزیلی و نویسنده کتاب «خدایان فوتبال»، کتابی درباره تاریخ سیاسی، جامعه‌شناختی و اقتصادی برزیل، کمپینی را برای کنفدراسیون فوتبال برزیل (CBF) رهبری می‌کند تا به طور کلی پیراهن زرد را کنار بگذارد. به کیت کلاسیک سفید و آبی از زمانی که برنامه در سال 1914 شروع شد، برگردید.

CNN با CBF تماس گرفت و پاسخ داد که آنها ترجیح می دهند در مورد این موضوع اظهار نظر نکنند، “زیرا این یک موضوع بسیار منحصر به فرد است.”

آسومپچائو گفت: «مردم فوتبال برزیل را دوست داشتند، زیرا ما قبلاً خیلی خوب بازی می‌کردیم، و اگر در سال 2022 با پیراهن سفید خوب بازی کنیم، فکر می‌کنم همه پیراهن سفید بخرند. تغییر بسیار سخت خواهد بود، اما من فکر می کنم غیرممکن نیست.”

زمانی که برزیل جام جهانی را در خانه به اروگوئه در جام جهانی در سال 1950 شکست داد، پیراهن سفید و آبی بدشانسی تلقی شد، بنابراین آنها به پیراهن زرد روی آوردند و با پوشیدن این پیراهن پنج جام جهانی را به دست آوردند – یک رکورد فینال که هنوز هم پابرجاست.

چشم انداز Assumpção برای تغییر رنگ کیت این است که به جهان بگوید که برزیلی ها خواهان تغییر در کشور هستند. Assumpção توضیح داد: “نه تغییراتی که این دولت انجام می دهد.”

در طرف دیگر طیف سیاسی، رنگ زرد، از جمله پیراهن زرد، نشان دهنده یک تغییر مثبت در کشور است. حامی بولسونارو رزنده جونیور. معتقد است که تلاش چپ برای بازپس گیری پیراهن زرد تلاشی برای “تشخیص نادرست دولت” است که او آن را “دولتی میهن پرست که نماینده همه طبقات اجتماعی در سراسر کشور است و از حمایت آن برخوردار است” توصیف می کند.

خواندن: کله خوک و پلیس ضد شورش: جنجالی ترین انتقال فوتبال

آشفتگی سیاسی در این کشور منعکس کننده تندی بین رقابت های فوتبال بین شهری در سراسر برزیل است. با این تفاوت که در محدوده شهرها قرار نمی گیرد و در ماه های اخیر طرفداران را گرد هم آورده است.

سائوپائولو خانه چهار باشگاه اصلی است: کورینتیانس، پالمیراس، سائوپائولو و سانتوس. رقابت بین کورینتیانس و پالمیراس به‌ویژه شدید است و در ماه ژوئن گروه‌هایی از هر باشگاه در خیابان‌ها به یکدیگر پیوستند تا به طرفداران بولسونارو اعتراض کنند.

رافائل کاستیلیو، جامعه شناس، عضو دموکراسی جمعی کورنت و هماهنگ کننده مرکز مطالعات کورینتیانس، گفت که برای غلبه بر وضعیت سیاسی کنونی برزیل، باید “روش های مختلف تفکر را متحد کند و موارد متناقض را بپذیرد.”

کاستیلیو توضیح می‌دهد که باشگاه‌های رقیب مسئولیت مدنی را احساس می‌کنند که از یکدیگر حمایت می‌کنند و به جنبش‌های جامعه مدنی می‌پیوندند، «از آنجایی که کشور بحران نمایندگی حزبی را تجربه می‌کند و جنبش‌های اجتماعی با اقدامات پلیس مرعوب شده‌اند»، و افزود: «نگرش هواداران همدردی به دست آورده است زیرا بخشی از جامعه احساس می کند با شجاعت هواداران نمایندگی می شود.

کورینتیانس سابقه اختلاط فوتبال و سیاست را دارد. در دهه 1980 در جریان جنبش طرفدار دموکراسی به نام دیرتاس جا، تیم باشگاهی توسط رهبران تیم ملی سوکراتیس و کازاگرانده رهبری می شد.

این دو فوتبال را با سیاست در هم آمیختند، زمانی که تیم در یک بازی در سال 1982 پیراهن هایی را پوشید که عبارت «در پانزدهم رای بدهید» را به نمایش گذاشتند، تا به این ترتیب هواداران خود را تشویق کنند تا در انتخابات دولت ایالت سائوپائولو رای دهند.

دو سال بعد، کورینتی‌ها مرکز جنبشی به نام Democracia Corintiana بودند که به گفته کاساگراند بیش از یک میلیون نفر را با لباس‌های زرد در خیابان‌ها نشاندند.

کاساگرانده گفت: “این لحظه بسیار مهمی برای دموکراسی برزیل بود و این پیراهن زرد در آن جنبش نقش اساسی داشت.”

پیراهن زرد در تظاهرات سال 2013 علیه دیلما روسف رئیس جمهور سابق و علیه فساد به خیابان ها بازگشت. یک سال قبل از برگزاری جام جهانی در این کشور آمریکای جنوبی، معترضان محافظه‌کار پیراهن‌هایی می‌پوشیدند که نشان‌دهنده رنگ‌های برزیل بود، در حالی که معترضان چپ‌گرا از رنگ‌های دیگری استفاده می‌کردند.

الکساندر و رزنده جونیور هر دو می گویند که رنگ زرد بهبودی نسبت به پیراهن های قرمزی است که حامیان دولت در زمانی که چپ ها در قدرت بودند، استفاده می کردند و اشاره به حمایت اساسی از کمونیسم دارند.

الکساندر گفت: «زمانی که بولسونارو شروع به دویدن کرد، هوادارانش از رنگ زرد استفاده کردند تا نشان دهند من برزیلی هستم و نمی‌خواهم در کشورم کمونیسم باشد.

نبرد برای پیراهن زرد برخی اشتیاق را برای بازپس گیری گذشته ای پیروزمندانه ایجاد می کند، در حالی که برخی دیگر برای ایجاد معنایی جدید برای نماد نمادین به جلو حرکت می کنند. در کشوری که عمیقاً در فوتبال ریشه دوانده است، این موضوعی است که بعید است از بین برود.

آسومپسائو فکر می‌کند که فقط برای جامعه فوتبال و برزیلی‌هایی که با راست افراطی ارتباطی ندارند این امکان وجود دارد که این پیراهن را در پنج سال یا 10 سال دیگر بازیابی کنند، اما اکنون نه. الان نه.”