صاحب این خانه تهران را از قحطی نجات داد

دیگر خبری از سال های پر فراز و نشیب سال های مشروط در خانه امین الضرب نیست. این خانه به اطعام هزار نفر در اعیاد و مراسم و شب اول ماه محرم معروف بود.

به گزارش ایرنا، شرکت حاج میرزا حسین از آن دسته تاجرانی نبود که فقط به سرمایه پشتون احترام می گذاشت. امانت و رمداندری و نقل بردم بوک و بازار. برگ های تاریخ معاصر می گوید که در زمان خود خدمات بسیاری وجود دارد که یک خاستگاه دارند.

برگ های تاریخ مشروط می گوید که بیشتر پیشه های دنیا دیده شده و فرشته آن روزگار دل به آنها داده است. در ردیف اول دادرسی متوقف شدند و از دادن پول خود در این راه ابایی نداشتند.

اگر صاحب شرکت، صاحب خانه تاریخی، امین الضرب، رئیس این جرگه، حاج میرزا حسن است، نام تجار را نگفته ایم. این تاجر از مال فراوان خود وقف مشروط خواست و چنان بر این راه اصرار کرد که از پله های ورودی هشتی و سردر خانه و برای تجار و بازاریان حکم مشروطیت خوانده شد.

اکنون بیش از یک قرن از آن روز می گذرد. خانه امین الزرب معروف هنوز هم در خیابان امیرکبیر و ابتدای خیابان ایران معروف است. روزی دیگر مثل آن روزها نمی توانی درهای این خانه را باز کنی. خانه ورثه در سال های اخیر کمتر میزبان رسانه ها بوده و همچنان هوا پر از راز است. کارشناسان و کارشناسان میراث فرهنگی تهران می گویند این خانه تنها به ثبت میراث فرهنگی رسیده است و با توجه به قدمت 160 ساله آن، در صورت عدم رسیدگی جدی ممکن است به سرنوشت خانه های تاریخی در آستانه ریزش در تهران باستان بپیوندد. .

داخل وضعیت صاحب این خانه

چند نقل تاریخی از شرکت میراز حسین خان معروف به امین الضرب وجود دارد. нам о др чанд китаб частрой бередшедь ест. پدرش نگهبان ضرابخانه دربار قاجار بود و پس از آن نیز در این هنر مهارت پیدا کرد.

معروف است که میراز حسین خان در 16 سالگی وارد دنیای تجارت شد و دست از کار برنداشت. سوابق درخشان میرزا حسین خان نشان می دهد که او تنها به دنبال سود شخصی و سود از ثروت و اعتمادی که داشت نبوده است.

احداث خط بین محمد آباد و امل، احداث کارخانه برق، احداث کارخانه بلورسازی، راه اندازی کارخانه چینی سازی در تهران، راه اندازی کارخانه ابریشم بافی، ایجاد کارگاه های ابریشم بافی، احداث کاروانسرا در حسن آباد بین تهران و قم، پیشنهاد تأسیس اولین بانک و اولین کارخانه ذوب تنها بخشی از خدمات این بازرگان در اواسط دوره قاجار بود.

گندم بخر و قحطی درو کن

تهران کیمت روزگر کهتی به خود دیه است اما قحطی سال 1288 یکی از شدیدترین آنها بود. در آن زمان خشکسالی در شهرها حاکم بود. کشاورزان زیان زیادی دیده بودند و گندم طلا تولید کرده بود. اگر كسی نان و غذای كمی داشت، پنهانی می ترسید كه دزدیده شود.

در چنین شرایط و شرایطی، درباریان و صاحب منصبان متمول به آنها نمی رسیدند. مثل همیشه با شکم پر این وضعیت را تماشا می کردند. تا اینکه میرزا حسین خان امین الضرب بار دیگر از ثروت خود در راه مردم استفاده کرد.

در کتب تاریخی معاصر آمده است که او به سرعت با کشاورزان مازندرانی به توافق رسید و از آنها گندم زیادی خرید. به دلیل اینکه این بار زودتر به دست تهرانی ها می رسد باید هزینه ای دو برابری بپردازند و با آمدن این محموله گندم بالاخره مردم یک شهر خود را از گرسنگی و مرگ نجات دادند.

سید جمال الدین اسدآبادی مهمان این خانه بود

می گویند همیشه در خانه امین الضرب سفره ای برای سفرهای عمومی و روضه خوانی و جشن های ملی و مذهبی وجود دارد. ایوان، تالار، آب انبار و بناهای این خانه از شخصیت های سیاسی و تاریخی پاخور بوده است.

سید جمال الدین اسدآبادی به دعوت ناصرالدین شاه به کیشور بازگشت اما در خانه میرزا حسین خان امین الضرب اقامت گزید. میرزا حسین با زبان های مختلف آشناست و دو ماه زبان عربی را نیز نزد سید جمال الدین اسدآبادی فرا می گیرد.

او تحت تأثیر ترس های اسلام گرای شیخ است و بیش از هر زمان دیگری برای حق مبارزه می کند. پس از صدور حكم مشروطيت، مجمع نمايندگي به نمايندگي از تجار بازار تهران جهت تامين سود بيشتر مشروط خواهان تشكيل مي شود.

ثبت نام به تنهایی کافی نیست

هیچ یک از وارثان خانه امین الضرب که اکنون به خانواده مهدوی بزرگ شهرت دارند حاضر نیستند درباره خانه و وضعیت دقیق آن صحبت کنند. این خانه به جای مانده از اولین کارآفرین بزرگ تهران، تنها در سال 1361 در فهرست میراث فرهنگی ملی کیشور به ثبت رسید و نه چیز دیگری.

در این سال ها البته شاهد اتفاقات ناگواری در این ملک و بنای قدیمی بوده ایم. حدود 8 سال پیش بود که ساکنان محله ایرانیان شاهد تغییراتی در کاربری این خانه قدیمی بودند. در دیوار شرقی این بنا یک مغازه تجاری ساخته شده است. اکنون این فروشگاه های مدرن که به بسیاری از مغازه های واقعی و فروشگاه های لوازم خانگی متصل هستند، با کرکره برقی نقره ای رنگ وصل شده اند.

هیچ کس نمی داند که صاحبان این فروشگاه ها با چه کسانی مجاز به انجام این کار هستند و کدام پشتیبانی توسط سازمان انجام می شود. بر اساس قانون، هرگونه ورود، دفع و تغییر کاربری در املاکی که در فهرست آثار تاریخی ثبت شده و به ثبت میراث فرهنگی رسیده است تخلف محسوب و پیگرد قانونی دارد. به نظر می رسد ادامه این روند به سرنوشت خانه های تاریخی گمشده تبدیل شود.

موزه مشروط است

نصرالله حدادی مورخ تهران باستان درباره این بنا می گوید: خان امین الضرب ارزش تاریخی زیادی دارد، زیرا معماری دوره قاجار در آن به خوبی نمایان است و از طرفی این مکان محل اقامت یکی از تاثیرگذارترین شخصیت های تاریخی.

این خانه از بناهای مختلفی تشکیل شده است که بنای اصلی آن محل سکونت امین الضرب و سایر بناها محل سکونت خادمان و خانه ورثه و فرزندان وی بوده است.

این کارشناس تهرانی با بیان اینکه تاکنون چندین بار شایعه خرید این خانه از سوی نهادهای دولتی شنیده شده اما این اقدام بی نتیجه مانده است، می گوید: در سال 1370 شرکت توسعه فضاهای فرهنگی قصد خرید این ساختمان را داشت اما وراث و خانواده ها در این زمینه اکراه داشتند و همکاری کافی نداشتند.

همانطور که قبلا ذکر شد این بنا ارزش تاریخی زیادی دارد و باید با تغییر کاربری خانه از خانه مسکونی به موزه وقایع تاریخی آن حفظ و نگهداری شود.